بهبود کارایی شبکه های مبتنی بر فمتوسل با استفاده از روش پرش زمانی

نیاز روزافزون کاربران برای دسترسی به نرخ های ارسال بالا از سوی کاربران ماکروسل، این شبکه را با افزایش ترافیک مواجه ساخته است. فمتوسل با بهبود دادن ظرفیت و پوشش محیط های داخلی، به نظر می رسد تنها راه کار بلند مدت برای حل مساله ی ترافیک در شبکه ی موبایل می باشد. از آن جایی که فمتوسل در طیف فرکانسی ماکروسل کار می کند، موجب پیدایش تداخل های جدیدی در شبکه شده و چنان چه مدیریتی بر روی آن صورت نگیرد نه تنها به حل مشکلات ماکروسل کمک نمی کند بلکه کارایی آن را کاهش می دهد. در این پایان نامه جهت بهبود عملکرد شبکه های دو لایه ی مبتنی بر فمتوسل، تداخل را با استفاده از روش پرش زمانی کاهش داده ایم. به این منظور، احتمال خاموشی کاربر ماکروسل که از ایستگاه پایه ی فمتوسل های مجاورش سیگنال تداخل دریافت می کند به طور دقیق محاسبه شده و با استفاده از این احتمال خاموشی و روش مونت کارلو، ظرفیت ارسال در شبکه ی ماکروسل با استفاده از شبیه سازی محاسبه شده است. هم چنین به منظور رسیدن به شکل ساده تری از احتمال خاموشی، باندهای پایین و بالای تقریب گوسی احتمال خاموشی نیز محاسبه شده اند. نتایج نشان می دهند استفاده از روش پرش زمانی تاثیر چشمگیری در کاهش احتمال خاموشی و هم چنین افزایش ظرفیت ارسال ماکروسل داشته است.